Dag 10 en 11, Moyobamba jungle

Zoals verwacht, gisteren en vandaag geen WiFi, nu maar twee dagen bij elkaar, 
Vanmorgen, (Zaterdag) was afwijkend van de andere ochtenden, nu geen broodje in het park maar onze koffers inpakken, we gaan vandaag de jungle in en zullen een nachtje daar blijven.
We pakten het nodige in onze rugtassen en al het overige in onze koffers die we achterlieten in de hostel.

Tegen half negen was Jan aanwezig om samen met ons op pad te gaan, ook de vier studenten waren naar Rioja gekomen, we gingen met een taxibusje naar het plaatsje Nueva Cajamarca, daar ontmoeten we Miguel en Eliaz, zij zullen ons verder begeleiden naar de nederzetting in de jungle.
Nadat we een heerlijk ontbijt hadden gehad in een restaurantje gingen we op pad met een ander busje.

Na een uurtje rijden kwamen bij onze volgende uitdaging en weer een hele ervaring dat was een pontje over een snel stomende rivier, en dat pontje was niet meer dan een drijvend plateau met een dekzeil als overkapping, om met ons busje op de pont te komen waren twee dikke planken nodig, en ja hoor het is gelukt, de bus reed zonder problemen de pont op, wij waren overigens wel uitgestapt dat risico durfden wij niet aan.

Aan de andere kant van de rivier ging het ook goed ook al was de helling nog steiler, volgas reed de chauffeur over de twee planken.
De reis ging verder, het was nog steeds erg warm, en toch waren de wolken die opkwamen dreigend genoeg om in de eerst komende nederzetting een schep mee te nemen in de bus, mochten we vast komen te zitten in de modder, 
En ja na weer een halfuur rijden kwamen de eerste spetters en de chauffeur durfde niet verder, we mochten kiezen, of terug naar de laatste nederzetting of lopend verder, voor het laatste kozen we
De chauffeur ging rechtsomkeert en wij bepakt en bezakt te voet verder richting onze bestemming.

Weer een leuke ervaring om anderhalf uur samen door de regen te lopen over modderige wegen, hier had bus nooit doorgekomen, we kwamen aan bij een rivier, onze bestemming lag aan de andere kant, de enige toegang was een zelfgemaakte loopbrug van bamboehout, gammeler kan niet, we overwonnen onze angst en kwamen allen glibberend en bibberend veilig aan de overkant, weer een belevenis om niet te vergeten.
We werden opgewacht in een houten schuur wat als kerk diende, hoer zouden we de nacht ook door gaan brengen, nadat we voorzien van een middagmaal gingen we samen de bergen in voor een wandeltocht, het wandelen veranderde al snel in klauteren en klimmen en vooral afzien, steil omhoog, je gleed met je voeten alle kanten op wel erg veel gelachen.

De paden die we we bewandelden waren geen paden maar kruip en sluip doorgangen  we zochten onze eigen weg, grappig om boven op de berg een Peruaans meisje te ontmoeten die aan het bellen was, alleen boven op de berg had je schijnbaar verbinding met een satelliet.
Het werd een echte tocht die veel vroeg van onze conditie,  wat waren we blij dat we weer beneden waren, helaas liep Eize nog een een wondje op bij een val, maar met een verpleegkundige als vrouw werd dit goed verbonden.
De avond was er een kerkdienst, een samenkomst van de plaatselijke bevolking, wat een warme mensen, leuk om mee te maken.

Het eten voor ons werd in een gebouwtje naast de kerk klaar gemaakt, steeds weer veel te veel, en altijd als basis rijst met kip maar met veel liefde klaar gemaakt.
We kregen allemaal een matras van een paar centimeter dik die we op de betonnenvloer konden leggen en een deken met klamboe, tussen de kerkbankjes creëerden we onze slaapplekken, luxer kan toch niet?
En dan het toilet, hier wil liever niet teveel over schrijven, niet fijn al je echt moet. De weg er naar toe was een onderneming op zich, het varken dat daar rond liep was redelijk mak, in het donker zag je hem niet altijd, wat kun je dan verlangen naar een normale wc pot.

En dan slapen met ons allen in een hele rare omgeving, de geluiden, de harde ondervloer, de condensdruppen, de geluiden van slapende mensen, de hanen die steeds kraaiden......., een boeiende ervaring.
We waren weer vroeg wakker, zelfs de buurman vond het nodig om met zijn motorzaag rond 6 uur aan het werk te gaan, we waren allen redelijk gebroken wakker, maar we begonnen allemaal met een voldaan en prettig gevoel aan de nieuwe dag.
Nadat we ons hadden opgefrist en de slaaplekken opgeruimd maar even de omgevingen verkend, dat mensen in deze omstandigheden leven begrijpen wij niet, maar de mensen zelf zijn tevreden, en leven dicht bij de natuur.
Er was een ochtendkerkdienst, ook weer leuk om mee te maken, op een heel eenvoudige wijze zie je een paar mensen samenkomen, de kerk vervuld er een sociale plek in die samenleving, wat op mij het meeste indruk maakte was de man die aan het einde van de dienst naar voren liep en vroeg om door mij gedoopt te mogen worden, ik kan geen woord Spaans maar schijnbaar toch een positieve indruk gemaakt in mijn contact met hem zonder woorden.
Jan verwees hem keurig netjes door naar de plaatselijke pastor voor een gesprek.

Na weer een liefde vol klaargemaakte lunch pakten we onze tassen voor terugtocht, 
Te voet begonnen we aan onze terugtocht, het was weer ontzettend warm, de zon stak behoorlijk, maar na een drie kwartier kwamen we onze twee transport motokars al tegemoet, we konden instappen en daar begon weer een nieuwe belevenis, anderhalf uur op een open laadbak, zitten op houten plankjes, over zandweggetjes met diepe kuilen, geheel door elkaar gehutst kwamen aan bij de pont.
Aan de andere zijde van de rivier stond een busje klaar om ons te vervoeren naar Rioja, moe maar erg voldaan kwamen we aan in onze hostel, heerlijk douchen en naar een normaal toilet, en even de oogjes dicht.
Rond 1930 uur weer verzamelen voor een diner, wat hebben we daar weer van genoten, en nu lekker slapen.
Morgen weer vroeg, 7 uur ontbijt op want om 8 uur vertrekken we naar Moyobamba voor de laatste conferentie.